Body keeps the score

Feeling is healing, a healthy mind is a healthy body, cliché en waar maar ook vaag. Vaak ook pas interessant op het moment dat het al te laat is. Man wat zouden we er gebaad bij zijn om praktische toepassingen te leren over ons lichaam, die een stapje verder gaan dan de anatomie.

Ik wilde ooit geneeskunde studeren. Ik vond biologie heel leuk, zolang het maar niet over planten ging 😮‍💨 Hoe het menselijk lichaam in elkaar stak was wel een van mijn interesses. Wonderbaarlijk, al die processen die er onbewust voor zorgen dat wij dag in dag uit ons ding kunnen doen. Alleen het fysieke lichaam heeft al genoeg om je over te verwonderen.

In de tijd dat ik ziek was, was dat dan ook het eerste uitgangspunt. Ik ben alle specialismen in het ziekenhuis afgegaan, je kent het wel; van het kastje naar de muur. Niemand kon mij vertellen wat er mis was met mij. Die insteek alleen al, dat was wat ik geloofde. Ik ben kapot, ik doe iets grandioos verkeerd. Waarom kan ik niet gewoon zoals mijn vrienden door met zuipen en feesten ?

Echter, al was het met de verkeerde insteek, mijn gedrevenheid zorgde er wel voor dat ik geen genoegen nam met 'geen antwoord'. Ik moest ervoor zorgen dat ik weer de oude werd. Dus ik dook de wereld van gezondheid in; een labyrint waar die rode draad van Ariadne wel héél goed verstopt lag. Ik geef jullie graag mijn way through*.

Ik kwam nietsvermoedend binnen in het walhalla van de voedingsfanaten. Oké, eerste raad; THIS IS NO ENTRY. TURN AROUND. Begin hier niet, het is het meest verwarrende deel. Althans voor mij. Omdat ik conflict ervaarde met mijn zelfbeeld, werd de intentie om beter te worden overschaduwd met de illusie van geaccepteerd willen worden door mijn omgeving. Dit is iets menselijks en uiteindelijk niks mis mee, maar het zorgde er wel voor dat ik voor het eerst flink verdwaalde. Ik dacht dat minder eten en een hyperfixatie op 'gezonde voeding' mij ging redden. Dan werd ik dunner en moest ik wel geliefd en geaccepteerd worden! Eind goed al goed, zo eindigen toch alle sprookjes ?

Spoiler alert; deze illusie trok de mist in mijn hoofd nog verder omhoog. Ik was namelijk al ongezond dun. Het emotionele aspect van eten haakte aan op mijn lage zelfbeeld. Ik liep bij een fysio om 'aan te sterken', maar het overmatig bewegen met een lichaam dat niet meer kon herstellen en daarnaast de broodnodige voedingstoffen missen (brood ? Koolhydraten ? Nee moest ik niets van hebben, letterlijk) waren funest. Toen een oplettende huisarts op een dag zei dat ik een psychisch probleem had kon ik haar wel vermoorden. Ik voelde me persoonlijk aangevallen en bang. Dat zou WO-lll betekenen, of ja, in mijn hoofd dan.

Nog steeds verdwaald en te koppig (lees bang) om de broodkruimels van Hans en Grietje te volgen kwam ik uiteindelijk toch uit bij het gebaande pad; de (volgende) fysio praktijk van mijn reddende engel; Angelique van 'Total Reset'. Zij heeft het voor elkaar gekregen om binnen twee jaar mijn zwakke lichaampje op te krikken door middel van de regulator van ons systeem, het zenuwstelsel, een harde reset te geven. Dit aspect van gezondheid was ik nog niet tegengekomen in al mijn podcasts ! Het ging met kleine beetjes en was een pittig proces. Het lichaam moet namelijk na iedere behandeling zelf herstellen van de prikkels die het toegediend kreeg. Dit deed ze allemaal met haar handen (ze vertelde me achteraf dat ze bang is geweest om me te breken, zo fragiel was ik eraan toe). Ik was ondertussen nog steeds verblind door de angst om afgewezen te worden en zag niet in hoe ziek ik eigenlijk was. De wil om te overleven nog steeds sterker dan de (onbewuste) angst om te sterven.

Op mentaal vlak ging het dus ook niet lekker. Ik heb tal van coaches/therapeuten gehad, maar geen van hen konden mij doorgronden. Tot ik bij Sonja op de bank lag, haptotherapeute. Het was de eerste keer dat mijn lichaam betrokken werd bij een mentale sessie. Zij raakte iets aan (achteraf gezien heet dat een E-MO-TIE, nieuw voor mij destijds), ik wist niet wat me overkwam. Na deze enorm bevrijdende ervaring ging ik de deur uit alsof ik op wolkjes liep met het gevoel alsof ik een verlengstuk had gekregen in mijn benen. Feeling is dus daadwerkelijk healing.

Jammer genoeg waren die wolkjes van korte duur, maar iedere keer dat ik was geweest kon ik die bevrijdende staat iets langer vasthouden. Op de lange termijn had ik nog een lange weg te gaan in het comfortabel worden mijn mijn eigen emoties, as we speak still going strong.

Terug naar die rode draad. Ondertussen is het mij duidelijk geworden dat er onderliggend aan mijn proces vastgeroeste emoties zitten, aka 'trauma'. Een omstreden begrip en tegenwoordig ook toenemend populair gespreksonderwerp. Ook op spiritueel gebied heb ik verschillende ervaringen gehad onder de noemer 'body work', die me uiteindelijk keer op keer terugwierpen op het fysieke lichaam. Voorbeelden hiervan zijn breathwork of vanmiddag nog een KAP sessie. Dit zijn energetische sessies waarin je ziel ook een rol kan spelen, al hoeft dit niet. Klinkt vaag. Hmm, ik kan dit denk ik het best omschrijven als het deel van jou dat je drijft, wat nog achter je hoofd en je gevoel zit. Zo ervaarde ik bijvoorbeeld dat ik 'liefde BEN'. Oh man, ik maak het mezelf hier niet gemakkelijk 😅. Dit voelt als uit de kast komen. Maar goed, na het ademen zag ik voor me dat een deel van mij heel rustig een stukje uit en boven mijn lichaam zweefde (ben ik die enige die ALTIJD twijfelt of het niet 'zwoof' is ?). Ik zag een paarse stip bewegen en voelde dat waar ik altijd zo aan het streven ben naar goedkeuring en liefde van buitenaf, dit opeens zó onnodig bleek. Ik BEN liefde, ik hoef dit niet te 'verdienen'. Als vanzelf en ook doodnormaal zweefde dit deel, terwijl de rest van mijn lichaam nog altijd rustig lag te chillen op de mat, terug in het 'vaste' deel. Dit gebeurt alleen als je goed verbonden bent met je lichaam en er niet al in het dagelijkse leven vaak boven 'zweeft'.

Rond om het 'vaste' lichaam hebben we namelijk een emotioneel, mentaal en spiritueel lichaam hangen dat je niet kunt zien. Ten minste, als je geen paranormale gaves hebt. In mijn geval zat er dus een hapering op het emotionele lichaam, waardoor ik ook op mentaal en uiteindelijk fysiek vlak instortte. Vermoeidheid kwam vanuit het feit dat ik mijn lichaam niet meer 'bewoonde' op de stukken waar trauma opgeslagen lag. Het zit dus letterlijk in je lichaam. De emoties die ik ervaarde waren zo heftig en out of control dat ik mentaal in de knoop raakte en dus vaak 'er bovenuit' schoot in een hypo. Bizar he, dat dat zo'n heftig effect kan hebben ? Tegelijkertijd ook heel logisch, het is immers een eenheid die samenwerkt en op elkaar inspeelt. Het mooie en ook hele plot van dit verhaal is dan ook dat alle lagen gedragen worden door het fysieke lichaam. Daar komt alles op uit. Of het nou mentale blokkades of spirituele ervaringen zijn, the only way through is dóór het lichaam van vlees en bloed.

Daar heb ik dan ook die befaamde ingang gevonden van ons labyrint. Fast forward naar nu ben ik, na een derde fysio-proces (deze keer om echt aan te sterken met een gezond zenuwstelsel en een daadwerkelijk gezond eetproces en dus goede basis), met een personal trainer aan de slag gegaan. Ik ben eindelijk sterk genoeg om weer met gewichten te trainen en dit voelt ZO goed. Ook mentaal is dit een mega boost en ben ik blij dat ik het mezelf waard vind om hierin te investeren. Ik wordt er weer op gewezen dat het begin en eind van de gezondheidscyclus in het lijf zitten. Ik eet (oh nee VREET, shoutout naar Zev en EZ sports 😉) zonder schuldgevoel en luister naar mijn lichaam, ook als het tegen het plan van mijn hoofd ingaat. De hemel en de hel bestaan alleen in je hoofd en zijn alleen te navigeren door een sterk lijf. Dat maakt voor mij de cirkel rond. Waar ik nog steeds wel eens moeite heb met het voelen van heftige emoties die ik nog niet allemaal opgeruimd heb en waar ik nog steeds wel eens bang ben met een vermoeid lichaam, beschouw ik mezelf als gezegend en gezond. Ik ben weer eigenaar van mijn eigen mooie lichaam en heb daardoor ook toegang tot mijn ziel. En die is in ieder geval nog lang niet klaar met schrijven, praten en delen. Keep you posted.

Liefs, Silke

Note to Self: Wat ben ik verdomme trots op jou, dit heb je toch mooi geflikt vrouw ❤️‍🔥

Quote:

Food inspo:

Deze week; fav meal of the day, ofc breakfast. Waar ik in de ziekteperiode dus dagelijks 'hypo's' ervaarde, had dit niets te maken mijn mijn bloedsuiker. Vorige week viel het kwartje, hier zat het seksueel trauma (uit m'n vorige blog) onder. Nog een keer bizar dat ik hiervoor het hele ziekenhuis ben afgestrompeld, letterlijk. Westerse geneeskunde is fantastisch op vele verschillende manieren, maar echt achtergesteld en onwetend op het gebied van trauma en hoe dit zich uit in het lichaam. Blows my mind en maakt me ook wel verdrietig en boos. Anyway, terug naar ontbijt, doet wonderen voor het humeur van een vrouw 😜. Omdat ik vaak wakker werd met zo'n hypo-gevoel en dit onderdrukte met eten, stond ik al vroeg in de keuken een lekker maaltje voor mezelf te maken (soms zelfs 's nachts). Op de momenten dat ik geen 24-kitchen keek was dit sowieso mijn dagbesteding in die tijd, wat zich vertaald heeft naar mijn huidige passie en nr.1 self-care. Deze keer: gebakken peer. Oh my god. Kijk dan naar dit goedje. En zo simpel ! Iedereen kan het. Wat een klont roomboter en rauwe honing al niet voor elkaar krijgen voor smaaksensatie op de vroege ochtend. Of latere zondagochtend, ook een banger ;). Ook in de pan, walnoten (goude combi met peer), kneel- en speculaas kruiden en zonnenbloempitten. Bovenop bijenpollen. Laten we het daarbij houden, we go out with a bang 💥.