Sex and the city

De eerste keer dat ik seks had, forceerde ik mijzelf. Ja, je leest het goed. Vaak hoor je verhalen dat de man zich forceert op de vrouw, maar in mijn geval was de jongen heel lief voor mij, zonder enige intentie om kwaad te doen. Ik was degene die de seks initieerde terwijl ik een zwak, ziek lichaam had. Op dat moment was ik me daar nog niet van bewust. Ik leefde in wanhoop en het valse geloof dat 'gewoon doorduwen' de oplossing was op alle problemen. Zo ook wanneer ik pijn voelde, hoorde ik mezelf nog 'gewoon doorgaan' zeggen. Zonder dat ik door had wat ik eigenlijk zei, was het al over mijn lippen.

Tegelijkertijd had ik die avond alcohol op. Dat was voor mij in die periode erg gevaarlijk. Het was de laatste druppel die het deel in mij dat nog leefde ook nog verdoofde. De rem die mij normaliter beschermde weg, grenzen had ik nooit gekend. Ik dacht als een jongen seks met mij wilde, dat dat mij waarde gaf als vrouw. Een bevestiging die onzekerheid kon maskeren en goedkeuring bracht; dan was ik dus toch genoeg. Een overtuiging die niet verder van de waarheid kon liggen !

De dag erna was heel gek. Sommige momenten herinnerde ik me haarfijn, maar het grootste gedeelte was verdwenen. Ik weet nog dat er een verschrikkelijk gevoel aan me knaagde, maar ik was niet sterk genoeg om dat door te laten dringen. Het voelde anders dan de gatenkaas die alcohol achterlaat in je hoofd, dit fenomeen kende ik nog niet. Jaren later, toen ik aangesterkt was, leerde ik dat dit een trauma-reactie was; dissociëren. Ik had een out-of-body ervaring, waarin ik compleet uit-checkte, uit verbinding ging. Mijn lichaam beschermde mij voor de heftige ervaring waarin ik over mijn eigen grenzen ging op een moment dat ik dat fysiek niet kon dragen. Het werd een uitgestelde herinnering voor op een later moment, waar ik genoeg kracht had om het pijnlijke gevoel van een (ernstig) gebrek aan zelfliefde te kunnen verwerken met compassie inplaats van zelfhaat.

Dit klinkt ontzettend heftig, en dat is het ook. Mijn onmacht om van mezelf te houden en de onzekerheid die hiermee gepaard ging waren een groot onderdeel van het ziekteproces wat niet veel later echt losbrak. Toch wil ik ook kwijt dat die pijnlijke ervaring ook leuke momenten had. Ik vond die jongen oprecht leuk en heb ook gelachen die avond. De reden waarom ik seks wilde was achteraf niet de juiste, maar uiteindelijk was ik ook een tienermeisje dat nieuwsgierig en enthousiast was en ergens diep onderin een passie voelde die ze graag wilde delen. Helaas had ze hier nog niet haar gezonde eigenwaarde voor ontwikkeld en simpelweg de verkeerde overtuigingen aangeleerd over het vrouw-zijn. Echter, deze ervaring was het startpunt van mijn ontdekking hiervan. Zoals jullie ondertussen van mij gewend zijn, ben ik koningin in het omtoveren van donkere, destructieve paden tot wegen met gouden randje naar nieuwe hoogtes, en die laatste mag je letterlijk nemen 😜

Ik geloof namelijk dat je uiteindelijk alles kunt helen, als je lichaam er de ruimte voor heeft. Zo heb ik mezelf vergeven en ben ik op het juiste pad geraakt wat betreft het liefhebben van mezelf. Onderdeel daarvan is het aanraken van mijn eigen lichaam, noem het masturberen. Het zegt genoeg over de collectieve geloofsovertuigingen over seks dat dat woord nog steeds zo vies klinkt uit de mond van een vrouw. 'Sexual selfcare' in spirituele sferen vind ik dan ook weer zo overdone. Houden we het bij masturberen en is dat nare gevoel een teken om er juist meer over te praten of heeft iemand andere suggesties ? Let me know !

Seks is altijd een groot verlangen van mij geweest. De eerste stap toen ik dit echt aanging was die satisfyer over boord kieperen. De basis van intimiteit is toch echt verbinden met je eigen lichaam, met je eigen vingers. Man dat was me toch een tocht. Wat duurt het LANG voordat je iets voelt als je die niet-natuurlijke luchtdruk; lees luiheid, gewend bent. Ik ben zeker geen tegenstander van seksspeeltjes, maar het moet een aanvulling zijn, niet de basis naar mijn mening.

Zoals met alles wat de moeite waard is in het leven, zul je eerst moeite moeten doen om het te krijgen, al is dat in dit geval wel erg tegenstrijdig. Seks hebben als vrouw is namelijk all about ontvangen en alles behalve je best doen. Een obstakel dat ik nog steeds niet master, ik vind het verdomde lastig om een orgasme op te wekken vanuit pure ontspanning, in plaats van harder gaan duwen als je iets voelt opkomen. Geduld is een schone zaak...

Ik ben van mening dat er veel te makkelijk over seks gepraat wordt in de volksmond. Ik kijk voor het eerst sex and the city met mijn huisgenootje en het wordt opeens zo duidelijk dat seks als orde van de dag een ongezonde uiting is van menselijk verlangen naar bevestiging. In mijn ogen is seks iets bijzonders en ik wil het alleen nog delen met iemand waarmee ik me ook emotioneel verbonden voel. Daarentegen werd ik werd als meisje beïnvloed door de wereld om me heen en leerde dat ik aan de ene kant vooral lief en meegaand moest zijn en aan de andere kant juist sexy en 'hard to get' en raakte ik in de knel. Het zorgde voor please-gedrag met een overlijk lief en braaf imago, zonder grenzen. Het gevoel van altijd de perfecte prinses te moeten zijn.

Aan de andere kant heb ik een hele fase gehad waarin ik dacht dat BDSM iets voor mij was. Ik heb de fifty-shades boeken (geen grap) dubbel en dwars in me opgenomen; ik heb alle boeken vanuit het perspectief van beide hoofdpersonages geluisterd en daarna nog een keer door verfilming of in de vorm van het boek. Naast dat ik er hierdoor achterkwam dat gehoor het grootste ontmantelende effect op mij heeft (oh my god een aantrekkelijke, mannelijke stem draait mijn hele buikgebied op z'n kop), voelde ik na de (i don't know, negende keer ?) ook een ander gevoel opkomen. Het erotische idee van pijn in dezelfde ruimte als seks had een verbinding met de overtuiging dat ik de liefde niet waard was, het pijnstuk wat ik eerder beschreef. Uiteindelijk verlang ik naar een liefdevolle relatie, eerst met mezelf, om deze daarna te kunnen delen met iemand anders. Pure intimiteit. Om daarnaast het donkere randje wat ik ook voel, de 'dark feminine', op een gezonde manier, óók vanuit liefde, tot uiting te brengen is een uitdaging voor later... eentje waar ik naar uit kijk.

In the meantime leerde ik toepassen dat vrouwen inderdaad strijkijzers zijn (en mannen gloeilampen, volgens Marleen Janssen) en daarmee ontkrachten dat vrouwelijke orgasmes 'moeilijk' zijn. Bullshit. We zijn gewoon verleerd wat de essentie van de vrouw is, in alle aspecten van het leven. De van harmony-naar-hustle beweging heeft ervoor gezorgd dat wij amper nog in een ontvangende staat verkeren. Tel daarbij op dat anticonceptie vaak gepaard gaat met hormonale disbalans, dan vind ik het niet gek dat het bereiken van een hoogtepunt als vrouw tegenwoordig zo ongeveer gelijk staat aan het beklimmen van de Mount Everest: een hele prestatie.

En dat is precies wat het NIET moet zijn; een prestatie. Want dat zou betekenen dat je een doel nastreeft. Het is een golf die over je heen komt als je je volledig over durft te geven, ook iets wat mij nog niet overkomen is en waar ik hoge fascinatie voor heb. Het staat lijnrecht tegenover het controleren van de uitkomst, iets wat ik WEL met zelfingenomen houding en perfectie kan bevredigen ;)))

Ik merk aan mezelf dat ik dit tot een bepaald punt toe durf te laten, maar op het punt dat ik echt de controle dreig te verliezen, verstijf ik. Blijkbaar ben ik nog banger voor de emoties van totale extase van van verdriet of pijn. Daarnaast snap ik ook gewoon niet helemaal hoe vrouwen zich over kunnen geven als ze zelf ook die vingers blijven ronddraaien, maar dat is mijn persoonlijke struggle 😅. Waar ik wel uit ben is dat mijn ongenoegen om klaar te komen mijn vermogen om in het dagelijks leven de touwtjes uit handen te geven weerspiegelt. Ik zie iedere keer weer dat mijn groeiproces in het houden van mezelf, het ontspannen van het zenuwstelsel en het opbrengen van vertrouwen hand in hand gaat met mijn seksuele ontwikkeling. Daarin ben ik al een heel eind gekomen sinds het moment dat die satisfyer het raam uit vloog. Iets wat ik iedere vrouw (in ieder geval tijdelijk) kan aanraden.

Waar deze ontdekkingsreis begon vanuit een gevoel van moeten uit de buitenwereld, geniet ik nu van zo'n moment waarin ik helemaal de tijd neem voor mezelf. Soms vanuit een danssessie in mijn kamer met de gordijnen dicht (tip, is dat 🔥 al lekker opgewarmd), soms vanuit spontane opwinding. Ik ben oprecht verbaasd over hoe aroused ik tegenwoordig kan zijn, zonder enige aanleiding. Holy shit, dat verlangen waarvan ik wist dat het ergens diep in mijn bekken opgeslagen lag, komt nu zonder pardon opborrelen samen met een giechelig of ronduit geil, speels meisje dat de deur nu op een kier durft te zetten.

Het was en is soms nog steeds een helse tocht om de weerstand en angst die dit topic aan het licht brengt te doorgronden, maar OH het is het zo waard om je beetje bij beetje te durven verliezen in genot en je geliefd en sexy te voelen in je eigen lichaam. De intensiteit die ik als persoon met me meedraag, doet mij ook verlangen naar een diepte in dit aspect van het leven. Niemand heeft mij ooit kunnen vertellen wat er precies aan de andere kant van die deur te vinden is, maar de fransen noemen het niet voor niks 'un petit mort'... dat klinkt toch hemels 😮‍💨

Note to self: Het beleven van een orgasme of masturberen van een vrouw is diep en haar kracht en heiligheid worden in de buitenwereld afgedekt met vies of moeilijk. In werkelijkheid is dit voor iedereen toegankelijk en een vitaal onderdeel van gezondheid, zolang je durft te verbinden met jezelf en het puur deelt vanuit een oprechte liefde voor de ander.

Liefs, Silke

Quote:

Food inspo: kool. In de meeste belevingen minder sexy. Tot je 'm maakt op mijn manier. Zowel rode als groene kool kookte ik in kokosmelk. Romig en zacht, aka hoe krijg je een man heet hihi 🥵 Om de hitte nog wat op te voeren, voeg een royale hoeveelheid verwarmende kruiden toe (kaneel, speculaaskruiden, komijn ;)) Daarna wat zoetigheid in de vorm van rozijntjes en in het geval van de rode kool ook een appeltje in kleine blokjes. Voor de groene kool zou je optioneel een eetlepel tahin toe kunnen voegen, dan creëer je een nootachtige smaak, ook heel lekker. Hieronder gecombineerd met een visje en guacamole, maar ik kan dit ook zo uit het left-over bakje lepelen 🤤